Focus is meer dan sec het onderwerp van een verhaal. Het is wat je met dat onderwerp doet, wat er met het onderwerp gebeurt. Op artikelniveau noem je focus invalshoek. Helemaal nieuw is dit artikel overigens niet - het is al vijf jaar oud zelfs. In het kader van zero waste hebben we het in de recyclemachine gewassen en opgestreken.

De New York Times deelt schrijftips waardoor je gedwongen wordt de lezer centraal te zetten. Zoals: weg met lorem-ipsumvulling. Neem tekst vanaf het allereerste ontwerp mee! Bewaarartikeltje, want ons betreft. En pak dan meteen ook de UX (User Experience) Writing Guidelines van Adobe erbij.

52 manieren om op ideeën te komen met fantastische voorbeelden uit reclame en communicatie. Ook leuk als je geen nieuwe ideeën nodig hebt.

Met onze goede vriend Tekstschrijver Tim (we linken hem niet want zijn website is in geen honderd jaar geüpdatet) zijn we het opvallend vaak eens. Maar over het woord ‘data’ discussiëren we elk jaar minstens één keer: is het meervoud of enkelvoud? De Volkskrant is op onze hand.

Al wat ouder artikel, van het begin van de eerste lockdown, maar nog steeds lezenswaard. Waren de mensen asociaal toen ze toch eropuit gingen of schortte er iets aan de overheidscommunicatie?

De Engelstalige tegenhanger van Japke-d. Bouma analyseert bedrijfsspeak ofwel vuilnisbakkentaal. Dat soort taal is schadelijker dan je zou denken. Het bepaalt hoe we over ons werk denken en wie we zijn als werknemer.

Dit nu is precies het probleem met veel taalnormen: hoewel ze zijn bedoeld, vaak bedacht zijn zelfs, voor bepaalde omstandigheden zoals formele schrijftaal, passen mensen ze breder toe.

Zo kunnen schrijven als in dit heerlijke artikel willen we allemaal, toch? En dan ook nog over SpElLiNg, nota bene.

Geuren van bessen, mest, vanille of beukenbos. Smaken als rode vruchten, chocolade, peper. Een hint van zomer, een vleug kalverliefde. Vol, waterig, fluwelig, scherp. Schrijven over wijn vraagt om vergelijken. Taal is in feite volstrekt ontoereikend om de werkelijkheid weer te geven. Toch blijken wijnschrijvers erg consistent in hun beschrijvingen. Nerdalert, want wetenschappelijk.

Je wil niet geloven hoeveel lemma’s dit ding al heeft.

Er zijn twee soorten thuiskoks. De soort die kookboeken gebruikt als inspiratie – o lekker, iets met aubergine en miso (Maria én Carola) – en de soort die zich aan het recept vastklampt als een alpinist aan zijn klimtouw. Toch moet je beide soorten bedienen in je kookboek.

Een bordje bij een schilderij: meer taal is er vaak niet in een expositieruimte. Wel bij kunstenaars Feiko Beckers, Annabelle Binnerts en Ode de Kort.

Gemist? Hier maak je nog even het Groot Dictee. Met nakijkinstructie. 

Vingeroefeningen en stemoefeningen om beter te gaan schrijven. Mwah, dat klinkt nog een beetje vergezocht. Maar inhoudelijk is de testversie van deze site al erg interessant. Gemaakt voor het onderwijs, maar ook als professional of als hobbyschrijver is er genoeg te halen. 

Even iets heel anders om onze naam eer aan te doen: kiezels placeren op het strand. Dat gaan we doen zodra we weer naar het strand kunnen.